'Deniz kenarında susmak… Dolu dizgin yazmak geldi bir an içimden. Dalgalar zaten konuşuyorken düşer mi insan diline tek hece? Bir vapurun motor sesi yankı ediyor kulaklarıma. Su bileklerime uzanan ayaklarımı öperken köpükler dokunuyor satırlarıma. İrili ufaklı beyaz baloncuklar belli belirsiz. Mürekkebi dağılan ikince kelimem değil yalnızca. Farkediyorum. Nice hayat dağılıyor tümden yeke. Teke tek bir hayat değil bu dünya. Çekilir dert hiç değil. Sonra tekrardan bütünleniyoruz tekte...'
Bazen öyle bir his geliyor ki insana, sadece izlemek ve dinlemek istiyor Doğa'yı. İşte yine öyle anlardan birindeyim. Kağıt ve kalemimle.
